วิสัยทัศน์

มุ่งพัฒนาบัณฑิตให้มีความรู้ มีทักษะในการปฏิบัติงานรังสีเทคนิค
ตลอดจนมีคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณทางวิชาชีพ
สามารถทำงานร่วมกับสหวิชาชีพได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีทักษะทันโลกทันสังคม
มีความสามารถในการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ มีจิตสาธารณะ รับผิดชอบต่อสังคมและผู้อื่นอย่างยั่งยืน

แผนปฏิบัติราชการ

ปัจจุบันงานบริการทางการตรวจวินิจฉัยและรักษาทางการแพทย์และวิวัฒนาการของระบบสารสนเทศได้ก้าวหน้าไปไกล ในขณะที่บุคลากรทางการแพทย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสาขาวิชาชีพรังสีเทคนิค/รังสีการแพทย์ยังขาดแคลนเป็นจำนวนอย่างมาก และในขณะนี้มหาวิทยาลัยที่ผลิตบัณฑิตทางรังสีเทคนิคโดยตรงมีเพียง 6 สถาบัน คือ มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยนเรศวร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยรามคำแหง มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดย 2 สถาบันหลังนี้เพิ่งเปิดสอนในปีการศึกษา 2558 ซึ่งการผลิตบัณฑิตรังสีเทคนิคของทุกสถาบันที่กล่าวมาข้างต้นในภาพรวมของประเทศขณะนี้ผลิตได้ประมาณปีละ 200 คน และในปี 2561 เป็นต้นไป จึงจะผลิตได้ประมาณ 260 คน ในอดีตเคยมีมหาวิทยาลัยส่วนหนึ่งที่เปิดสอนเพื่อผลิตบัณฑิตในลักษณะการต่อยอดจากผู้จบระดับประกาศนียบัตรมาเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี และขณะนี้ได้ปิดการเรียนการสอนไปแล้ว ได้แก่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น จากการสำรวจของคณะกรรมการวิชาชีพสาขารังสีเทคนิค ในระหว่างปี พ.ศ. 2553 พบว่าประเทศไทยมีความต้องการนักรังสีเทคนิคหรือนักรังสีการแพทย์ เข้าสู่ระบบงานด้านสาธารณสุขในระดับที่สูงมาก คิดเป็นจำนวน 5,160 คน ในขณะที่กำลังคนที่มีอยู่ในปัจจุบันมีเพียง 4,133 คน (จากการสอบใบประกอบโรคศิลปะ วันที่ 30 กันยายน2558) และเป็นที่คาดการณ์ว่ามีความต้องการนักรังสีเทคนิคเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ

ในปี พ.ศ. 2558 ประเทศไทยได้ก้าวเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ทำให้มีการเคลื่อนไหวของตลาดแรงงานวิชาชีพที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ แพทย์ ทันตแพทย์ พยาบาล วิศวกร ตลอดจนความเจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี และการสื่อสาร ทำให้ประชาชนรับรู้ข่าวสาร และวัฒนธรรมจากต่างชาติมากขึ้น ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของความเป็นอยู่ของประชาชน ประกอบกับการที่ในสังคมมีผู้สูงอายุมากขึ้น เป็นครอบครัวเดี่ยว และได้ส่งผลกระทบให้ประชาชนเกิดความอ่อนแอทางสังคมและวัฒนธรรม ซึ่งมีอิทธิพลต่อรูปแบบการดำรงชีวิตของประชาชน ทั้งในชุมชนเมืองและชุมชนชนบท การพัฒนาบุคลากรด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพให้มีคุณภาพและจำนวนที่เพียงพอจึงเป็นปัจจัยที่สำคัญที่ส่งผลให้สังคมโดยรวมมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น